مقایسۀ فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ثبات‌دهندۀ مرکزی بدن حین اجرای تمرینات منتخب ثبات مرکزی به روش تی‌آر‌ایکس

مقدمه و اهداف امروزه انجام تمرینات معلق، به‌ عنوان یک شیوه‌ مؤثر در بهبود ثبات مرکزی در افراد سالم و افراد دارای ناهنجاری‌های اسکلتی-عضلانی مطرح شده است؛ بااین‌وجود، فعالیت عضلات مختلف ناحیه مرکزی بدن در تمرینات مختلف به شیوه معلق، مورد بررسی قرار نگرفته است؛ بنابراین، هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه‌ فعالیت الکتریکی عضلات منتخب ناحیه‌ مرکزی بدن حین اجرای تمرینات منتخب ثبات مرکزی به روش تی‌آر‌ایکس بود. مواد و روش­ ها در پژوهش حاضر، 15 دانشجوی زن فعال سالم شرکت نمودند. هر آزمودنی، حرکت‌های پل، پلانک و لانگ را در حالت قرارگیری پا داخل طناب تی‌آر‌ایکس و به ‌صورت سه تکرار پنج ‌ثانیه‌ای انجام داد و به ‌طور‌ هم‌زمان فعالیت عضلات راست شکمی، خارجی شکمی، راست­ کننده‌ی ‌ستون ‌مهره‌ها و چند‌سر کمری توسط دستگاه الکترومایوگرافی شانزده­ کاناله ثبت گردید. داده‌های خام به حداکثر فعالیت انقباض ارادی ایزومتریک عضلات نرمال شد و RMS محاسبه گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با روش آنالیز واریانس با داده­های تکراری برای ارزیابی تفاوت بین سه حالت مورد آزمایش روی یک گروه آزمودنی (05/0=p) انجام شد. یافته­ ها یافته ­ها، سطوح مختلفی از فعالیت عضلات را در تمرینات مختلف نشان داد؛ به‌ طوری‌ که میزان فعالیت عضله راست شکمی در تمرین پلانک و فعالیت عضله چندسر کمری حین اجرای پل و لانگ بالاترین بود. نتیجه­ گیری با در نظر گرفتن سطح فعالیت تمام عضلات مورد مطالعه، به نظر می‌رسد تمرین پلانک بالاترین و تمرین لانگ کمترین میزان تأثیرگذاری را در بهبود ثبات ناحیه‌ مرکزی داشته باشد.